IT ಯಲ್ಲೂ ಮಜಾ ಐತಿ

IT  ಇಂಡಸ್ಟ್ರಿ ಅಂದ್ರೇನೆ ಹೀಗೆ ಕಣ್ರೀ 22 ಇಂದ 52 ವಯಸ್ಸಿನ ಎಲ್ಲಾ ಶೇಪ್, ರೇಸ್, ಟೈಪ್, ಕಲರ್ ಜನ ಸಿಗ್ತಾರೆ ನೋಡಿ. ಉದಾಹರಣೆಗೆ, ನಲವತ್ ಆದ್ರೂ ಹೆಣ್ಣು ಸಿಗದೇ ಪರದಾಡ್ತಿರೋ ಬ್ಯಾಚೆಲರ್ಗಳು, ಇಂಜಿನಿಯರ್ ಗಂಡ ಸಿಗ್ಲಿ ಅನ್ನೋ ಒಂದೇ ಉದ್ದೇಶದಿಂದ ಇಂಜಿನಿಯರಿಂಗ್ ಮಾಡಿ ಬಂದಿರೋ ಕನ್ಯಾಮಣಿಗಳು, ಮನೆ ಲೋನ್ ತೀರಿಸಕ್ಕಾಗದೆ ಗಂಡ – ಹೆಂಡತಿ ಶಿಫ್ಟ್ ವೈಸ್ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿ ಮಕ್ಳನ್ ಬೇಬಿ ಸಿಟ್ಟರ್ ಪಾಲು ಮಾಡಿರೋ ಪೇರೆಂಟ್ಸ್ ಗಳು, ದಿನಕ್ಕೆ 14 ಅವರ್ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿ ಹೊತ್ತಲ್ಲದ್ ಹೊತ್ತಲಿ ಇಮೇಲ್ ಕಳ್ಸೋ ಪುಡಾಂಗುಗಳು, ಅಲ್ಲೋ ಇಲ್ಲೋ ಒಬ್ರೋ ಇಬ್ರೋ ಅನ್ನೋ ಹಾಗೆ ನನ್ ಥರಾ ಡೆಡಿಕೇಟೆಡ್ / ಆನೆಸ್ಟ್ / ಹಾರ್ಡ್ ವರ್ಕಿಂಗ್ / ಇಂಟೆಲಿಜೆಂಟ್ ಜನಾನು ಇರ್ತಾರೆ ಅನ್ನಿ....(ಹಾಗಲ್ಲಾರೀ.. ಬ್ಲಾಗ್ ಬರೀವಾಗ ಸ್ವಲ್ಪ ಅತಿಶಯೋಕ್ತಿ ಇದ್ರೆ ಬ್ಲಾಗಿಗು ಬೆಲೆ ಇರುತ್ತೆ ಅಂತ ನಮ್ ಬ್ಲಾಗ್ ಮೇಸ್ಟ್ರು ಹೇಳ್ತಾ ಇರ್ತಾರೆ)

ಅಂದಹಾಗೆ ನಾನ್ಯಾಕೆ ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಬ್ಲಾಗ್ ಮಾಡ್ತಾ ಇದೀನಿ ಅಂತ ನೀವೆಲ್ಲ ಕೆಳ್ಲೇ ಇಲ್ಲಾ... ಇದು ಒಂಥರಾ ಫೀಲಿಂಗ್ಸ್ ಗೆ ಸಂಭಂಧಿಸಿದ ವಿಚಾರ ಕಣ್ರೀ. ನಮ್ ಕಷ್ಟಾನ ನಮ್ ಮದರ್ ಟಂಗಲ್ಲಿ
ಹಂಚ್ಕೊಂಡ್ರೆ ಮನಸ್ಸು ಹಗುರ ಆಗುತ್ತೆ ಅಂತಾರೆ. ಕೊಂಕಣೀಲಿ ಬರಿಯೋ ಸಾಹಸ ಯಾಕೆ ಮಾಡ್ಲಿಲ್ಲಾ ಅಂತ ಕೆಳ್ದೇ ಇರೋದೇ ವಾಸಿ, ಯಾಕೆಂದ್ರೆ, ನನ್ ಭಾಷಾ ಪರಿಜ್ನಾನ ನೋಡಿ ನೊಬೆಲ್-ಗಿಬೆಲ್ ಕೊಟ್ಟಾರು ಆಮೇಲೆ.  ಅದು ಅಲ್ದೆ ನಮ್ ಉಮೇಶ್ ಬಾಳಿಕಾಯಿ ಅವ್ರು ಮೊನ್ನೆ ತಾನೆ ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಕನ್ನಡದಲಿ ಬರಿಯಮ್ಮ ಅಂತ ಹೇಳಿದ್ರು ಬೇರೆ. ನವೆಂಬರ್ ತಿಂಗಳೂ ಹತ್ರ ಬರ್ತಿದೆ, ಕನ್ನಡ ಸಂಘದವರ ಹಾಗೆ ನನಗೂ ನವೆಂಬರ್ ತಿಂಗಳಲ್ಲೇ ಕನ್ನಡ ನೆನಪಾಗುತ್ಯೇ ಅಂತ ಏನೂ ಕೇಳ್ಬೇಡಿ.  ವರ್ಷಪೂರ್ತಿ ನೆನಪಿರುತ್ತೆರೀ!
ಸರಿ ಸರಿ,ಬನ್ರಿ ದುಃಖ ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳೋ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಾನ ಕಂಟಿನ್ಯೂ ಮಾಡೋಣ.. ಪ್ರಾಬ್ಲಮ್ ಇಂದಿನದಲ್ಲ ಮಾರಾಯ್ರೆ.. ಸಾವಿರದೊಂಬೈನೂರ್ ಎಷ್ಟರಲ್ಲೋ,ಹುಟ್ಟಿದೆಲ್ಲಾ ಮಕ್ಳು ಡಾಕ್ಟರ್ ಆಗಬೇಕು ಇಲ್ಲ ಇಂಜಿನೀರ್ ಆಗ್ಬೇಕು ಅಂತ ದೊಡ್ಡೋರೆಲ್ಲ ಉಪವಾಸ ಸತ್ಯಾಗ್ರಹ ಮಾಡಿದ್ರಂತೆ. ಎಲ್ಲಾರ್ಗೂ ಸರಕಾರೀ ಕೆಲಸ ಸಿಗೋದ್ ಕಷ್ಟ ನೋಡ್ರಿ ಹಾಗಾಗಿ. ಹಾಗೆ ಪರಂಪರಾಗತವಾಗಿ ನಮ್ಮನೆಲಿರೋ ಎಲ್ಲ ದೊಡ್ಡೋರಿಗೂ ಇದೆ ರೂಢಿಯಾಯ್ತು - ನಾವೆಲ್ಲ PCMB PCMC PCME ಅಂತ pshycho ಗಳಾದ್ವಿ. competitionನಂತೆ ಎಲ್ಲ ಪಾಸ್ ಆಗಿ, ಇಂಜಿನಿಯರ್ ಕಾಲೇಜ್ಗು ಸೇರಿದ್ವಿ. ಅಲ್ಲೂ ತಲೆ ಬುಡ ನೋಡದೆ ಪಾಸ್ ಆಗೋ ತಯಾರಿಯಲ್ಲಿ ಓದಿ ಕಡೆದು ಹಾಕಿದ್ವಲ್ಲ ಅಲ್ಲೇ mistake ಆಗಿದ್ದು. ಫೇಲ್ ಆಗಿದ್ದಾದ್ರೆ ಉಧ್ಧಾರ ಆಗ್ತಿದ್ವೋ ಏನೋ.
 ಹೋಗ್ಲಿ ಬಿಡಿ - ಇಲ್ಲಿ ತನಕ ಬಂದಾಯ್ತು, ನಡೆ ಮುಂದೆ ನಡೆ ಮುಂದೆ ಅಂತ ಬಂಡಿ ನಡೆಸ್ತಾ ಹೋಗ್ಬೇಕು. ಹಾಗ್ ನೋಡಿದ್ರೆ ಅಂಥ ಭಯಂಕರವಾಗೆನೂ ಇಲ್ಲಾ ರೀ ಜೀವನ. ವಾರೆಕ್ಕೆ 45-75 ಅವರ್ ಕೆಲ್ಸ ಮಾಡ್ತೀವಿ, ವೀಕ್ ಡೇ ಅಂಬೋ ವೀಕ್ ಡೇ ಗಳಲ್ಲಿ ಊಟ ತಿಂಡಿ ಸರಿಯಾಗಗದ ಕಾರಣ ವೀಕೆಂಡ್  ಗಳಲ್ಲಿ ಕಂಡೂ ಕಾಣದ ಭಕ್ಷ್ಯ- ಭೋಜನ ತಿಂದು, ಇರೋ ಬರೋ  salaryನೆಲ್ಲ ಸುರಿದು, ಕ್ಯಾಲೊರೀಸ್ ಎಂಬ ಭೂತದ ಭಯದಲ್ಲಿ  excercise ಮಷೀನೇ ಬೆವರೋ ಹಾಗೆ ಓಡ್ತೀವಿ. ತಿಂಗಳಿಗೆ 1000 ರೂಪಾಯಿ ಜಿಮ್ ಗೆ ಹಾಕಿ ಕರಗಿತೋ ಇಲ್ಲವೋ ಬಡಜೀವ ಅಂತ ಪದೇ ಪದೇ weighing  ಮಷೀನ್ ಮೇಲೆ ನಿಂತಾಗ, ಅದು ನಮ್ಮನ್ ನೋಡಿ ಮಾಡೋ ವಕ್ರ ಮೂತಿಗೂ competition ಅನ್ನೋ ಹಾಗೆ ಮೂತಿ ಮಾಡ್ತಿವಿ. ನೆನ್ನೆ ಓಡಿದ್ 30 ನಿಮಿಷಕ್ಕೂ ರಾತ್ರಿ Mc.Donalds ನಲ್ಲಿ ತಿಂದ friesಗು tally ಮಾಡಿ ಖುಷಿ ಪಡ್ತೀವಿ. ವೀಕೆಂಡ್ ಪಾರ್ಟಿ ಅಂತ 30 ml ಟೆಕೀಲ ಗೆ ಇನ್ನೂರ್ ರುಪಾಯಿ ಕೊಟ್ಟು ಕಿವಿಗಡಚಿಕ್ಕೋ ಮ್ಯುಸಿಕ್ ಬಾಕ್ಸ್ ತಾಳಕ್ಕೆ ಕುಣಿದು, ನಾಲ್ಕೇ ನಾಲ್ಕು  ಗೋಬಿ ಮಂಚೂರಿಯನ್ ಒಂದು ಪ್ಲೇಟ್ ಮೇಲೆ, ಬೆಂದು ಬಸವಳಿದು ನಮ್ಮನ್ನು ವ್ಯಂಗ್ಯವಾಗಿ ನೋಡಿ ನಕ್ಕಾಗ, ಬಿಲ್ ನಿಂದಾದ shock ಗೋ ಎಂಬಂತೆ ಒಂದೇ ಒಂದು ಪೀಸ್ ಉಳಿಸಿ ಆಚೆ ಬರ್ತೀವಿ.
BMTC ಗೆ almost ಟಾಟಾ ಹೇಳಿರೋ ಹಾಗಿದೆ ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಕೆಲೋವ್ರು(especially ನಾನೆ). ಅದೆನೋ ಆಟೋ ವ್ಯಾಮೋಹ ನಮ್ಮಂಥೋರಿಗೆ. ಬಸ್ ಸ್ಟಾಪ್ ಎಲ್ಲಿದೆ ಅನ್ನೋ ಗೋಜಿಗೆ ಹೆದರಿ ಆಟೋ ಹೆಸರಲ್ಲಿ ಸುಲಿಗೆ ಮಾಡಿಸ್ಕೊಂಡು, ಬದಲಾಗಿ ಅವರ ಜನ್ಮಾನೆಲ್ಲಾ ಜಾಲಾಡಿ, ಇದ್ದ ಬದ್ದ ಆಟೋ ಡ್ರೈವರ್ ಗಳನೆಲ್ಲಾ ತೆಗಳಿ, ಪದೇ ಪದೇ ಆಟೋ ಮೊರೇನೆ ಹೋಗ್ತೀವಿ.
 ನಿಜ ಹೇಳ್ಬೇಕು ಅಂದ್ರೆ ಇಷ್ಟು ದೊಡ್ಡ ಪ್ರಪಂಚದಲ್ಲಿ ನಮ್ ಕಷ್ಟಾನ ಕೇಳಿ ಅರ್ಥ ಮಾಡ್ಕೊಳೋದು ಒಂದೇ ವಸ್ತು. ಅದೇ ನಾವ್ ಕೆಲಸ ಮಾಡೋ ಸಿಸ್ಟಮ್. ಒಂದ್ 4X4 cubicle ಅಲ್ಲಿ code ಮಾಡಿ, compile ಮಾಡಿ,run ಮಾಡಿ, test ಮಾಡಿ, youtube,facebook  ನೋಡ್ಕೊಂಡು, ಬೇಜಾರಾದಾಗ ಬ್ಲಾಗ್ ಬರೆಯೋಕೆ ಸಹಾಯ ಮಾಡುವ ಸ್ನೇಹಿತ ಕಮ್ ಸ್ನೇಹಿತೆ. Facebook ಅಂದಾಗ ನೆನಪಾಯ್ತು ನೋಡಿ, ಅದು ಒಂಥರಾ stress buster ನಮ್ಮಂಥೋರಿಗೆ. ದಿನದ 9-10 ಅವರ್ ಅಲ್ಲಿ 30 ನಿಮಿಷಕ್ಕೊಮ್ಮೆಯೆಂಬಂತೆ, ಒಂದೆರಡ್ ನಿಮಿಷ ಅವರಿವರ  profile  ನೋಡಿ, ಯಾರ್ ಮದುವೆ ಆಯಿತೋ, ಯಾರ್ ಪಾಪುಗೆ ಹಲ್ಲು ಬಂತೋ, relationship status ಚೇಂಜ್ ಆಯಿತೋ, ಏನು ಇಲ್ಲಾಂದ್ರೆ farmville ಯಿಂದಾ ಬಂದ ಕೋಳಿ, ಕುರಿ, ಎಮ್ಮೆಗಳನ್ನ accept  ಮಾಡೋದ್ರಲ್ಲೂ ಒಂಥರಾ  stress relieve ಆಗುತ್ತೆ. ಅದೆಲ್ಲಾ ಮಾಡಿ ಮತ್ತೆ ಕೆಲ್ಸ ನೆನಪಾಗಿ, guilty ಫೀಲ್ ಮಾಡ್ಕೊಳೋದು ಇದೆ. ಇಷ್ಟೆಲ್ಲಾ emotions ಒಂದು ಸಿಸ್ಟಮ್ ಮುಂದೆ ತೋರಿಸ್ತೀವಿ, relate ಮಾಡ್ತೀವಿ, colleagues ಜೊತೆ communicator /IM ಮ್ಯಾನೇಜರ್ ಗಳನ್ನ ಹೊಗಳಿ ತೆಗಳಿ ಸಮಾಧಾನದ ನಿಟ್ಟುಸಿರು ಬಿಡ್ತೀವಿ.

ಇದೆಲ್ಲ realise ಆಗಿ, ನಮ್ ಲೋನ್ ಎಲ್ಲ ತೀರಿ, ನಮ್ ಮಕ್ಳು settle ಆಗಿ ಅವ್ರ ಮಕ್ಳಿಗೆ ಗ್ರೀನ್ ಕಾರ್ಡ್ ಸಿಗೋ ವರೆಗೆ ನಮ್ ಆಯುಷ್ಯದ buffer almost ಫುಲ್ ಆಗಿರುತ್ತೆ ಬಿಡಿ. ಹಾಗೆ ವೈರಾಗ್ಯ ಬಂದು ಒಂದೆರಡ್ ಲೈನ್ ಬರೆದೆ, ತಲೆಗೆ ಮನಸಿಗೆ ಹಚ್ಚಿಕೊಳ್ದೆ window ಕ್ಲೋಸ್ ಮಾಡ್ರಿ. ಅಲ್ಲಿ background ಅಲ್ಲಿರೋ ನಾಲಕ್ಕಾರ್ ಕರೀ DOS ಸ್ಕ್ರೀನ್ ಏನೋ ಹೇಳ್ತಿದೆ ಕೇಳಿ!!!